är hebi öppis gschribä,
wo niemert verstöchi,
das segi äs guets Zeiche,
wänn öppis vo niemeräm verstandä würdi,
öppis wo verstandä wärdi,
segi nüht wärrt, gar nüht,
är wetti das, wonär geschribä hebi,
am liäbschtä na übersezzä,
und zwahr inä Sprach, wo sältä segi,
zum Biischpiil is Kroahtische,
aber vilicht gebis dänn Kroahte,
wo doch plötzlich öppis vo demm
wonär geschriibe hebi läse würdid,
also mössti är warrschinnli änanderi Sprach findä,
är mössti e ganz unnbekannti Sprach findä,
irgendwo inn Polineehsiä oder inn Affrika
oder imm Tibeeht.